ما سه تا پولاريتي داريم كه بايد تو سيستم بهشون توجه كنيم و بهترين حالت رو براي صدا تنظيم كنيم:
اول پولاريتي برق دستگاه هاست كه شما كابل برق هر دستگاه رو تو حالت A يا برعكس حالت A به برق بزنيد و بايد با گوش بشنويد تو كدوم حالت صدا بهتره و تو كدوم حالت ولتاژ بدنه (تو حالت قطع شدن گراند سيستم) كمتره. اصولا بيشتر مواقع تو حالتي كه ولتاژ بدنه كمتره صدا بهتره اما اين يك قانون ١٠٠٪؜ نيست.

دوم پولاريتي يا فاز سيگنال صدا كه از سورس شروع ميشه تا به بلندگو ختم ميشه بايد فاز سيگنال درست باشه يعني اگر تو قسمت DAC يا پري يا Power تو هر قسمتي فاز برعكس بشه بايد در يك قسمت ديگه هم فاز برعكس بشه تا در نهايت فاز صحيح از سيستم شنيده بشه

سوم پولاريتي بين بلندگو و آمپلي فاير هست كه بايد بعد از مرحله تصحيح فاز سيگنال (مرحله دوم) مثبت منفي كابل بلندگو رو برعكس كنيد (چون كابل بلندگو برعكس ميشه بايد يه قسمت ديگه هم فاز رو برعكس كنيد تا كل فاز سيستم درست بمونه) و ببينيد صدا چه فرقي كرده و اون حالتي كه صدا بهتر هست و انتخاب كنيد.

اكثر دوستان قسمت سوم رو ممكنه انجام نداده باشند ولي قسمت سوم هم خيلي مهمه

از ٣٠ تا ١٠٠ هرتز كه خود اتاق ميتونه نقاط رزونانس داشته باشه و شايد بقدري كار با اتاق سخت بشه كه مجبور بشيد زير صد هرتز رو با اكولايزر ديجيتال (فقط تو همين محدوده فركانس و نه بالاتر) تغيير بديد يا تغييراتي تو خود اكوستيك بوجود بياريد.
اين قسمت فركانس بشدت تابع رفتار اتاق هست و اگر كسي خيلي بره رو بيس اكستريم طبيعتا كارش مشكل ميشه. تو اين قسمت جابجايي بلندگو يكم كمك ميكنه ولي راه حل صد درصد نيست.

از ١٠٠ هرتز تا ٥٠٠ هرتز كه از نظر جيم اسميت و رومي مهمترين قسمت براي حس خوب موزيك همين محدوده فركانس هست و با جابجايي بلندگو ميشه به نقطه اي رسيد كه ما در اون فركانسها بيشترين گين (مثلا ٥ تا ٦ دي بي بيشتر) رو تو بازه فركانسي حتي ١/٥ اكتاو داشته باشيم.
رومي معتقده با قراردادن بلندگو در چنين جايي در اتاق شما در محدوده ماكرو قرار مي گيريد و ميتونيد تو اون منطقه دنبال نقطه بسيار بسيار اپتيمم بگرديد.

از ٥٠٠ هرتز تا ٥ كيلوهرتز و بالاتر هم بر اساس جاي بلندگو و اكوستيك كردن اتاق بصورت استفاده زياد از ديفيوزرها و در حد كمي هم استفاده از جاذب اكوستيكي ميشه به نتايج خوبي رسيد

بنابراين ما با سه بخش سروكار داريم كه هركدوم شرايط خودش رو دارند

رومي معتقده شما اصلا از بلندگو نبايد صدا بگيريد به اين معني كه بلندگو فقط يه تريگر هست كه بايد تو جاي خوبي قرار بگيره تا اتاق رو تحريك كنه و شما بايد صداي اتاق رو بشنويد . در اينحالت ما همه جاي اتاق صداي خوبي ميشنويم و بلندگو محو ميشه تو اتاق.

متن زیر رو آقای ژاک رابرتز نوشته ، خوب بخونید ببینید چی گفته :

a.Editor’s Note: This Beatnik article was due to appear on July 16 but delayed because of preparations for the inaugural California Audio Show until now. Both the author and the editor wish to thank our readers for your understanding and support.
If you’re an audiophile, I hope what I’m about to talk about isn’t going to make you feel like the Emperor did when he discovered he was stark raving naked. I have to confess, it kind of had that effect on me, but in a more gradual way. So, just in case you don’t know, here are four facts that will free you to enjoy this wonderful hobby of listening to recorded music.

Fact #1
Amps, preamps, turntables, and not even speakers have any sound at all by themselves. We can talk all we want about how a speaker sounds, but I promise you they will sound different not only with different equipment, but also in different rooms.
This first fact goes a long way in explaining why even audiophiles who knows what they want, who have developed reasonably good listening skills, and over the years has grown tired of constantly upgrading, still changes equipment more often than he would like. You see most audiophiles do not understand the concept of buying a stereo. When I was a teenager no one went out and bought an amp, or a turntable; no, we got ourselves a stereo. We didn’t care what the parts sounded like, we cared about what came out of the speakers. Now, I know that’s an oversimplification, but we do seem to forget that the sound we hear is never the sound of one piece of equipment. What we listen to is the music made by the sound of the whole system.
The big problem is that lots of things cause the sound of a system to change, not just audio stuff. If you don’t believe me, you’ve probably never had to move a system from one room to another. Then there’s all the things in your house that share the AC. You can eliminate this to a significant degree, but if your system is really dialed in then you need to know that running dedicated lines will change the sound. Yes, in most cases for the better, but not always if when dialing in your system you compensated for the AC grunge.
One of the systems I owned along my audiophile journey was a full Linn/Naim system back in the mid-seventies. This system tried to eliminate as many things as possible that could affect the sound of the system. It even made the assumption that all rooms had walls, so why not design the speakers to literally be in contact with the rear wall (the stands for the SARAs, had metal pieces that you pushed up against the wall). In some ways this was one of the best sounding systems I’ve ever owned, but I just couldn’t adjust to the sound of sand amps in the end.
The problem of anticipating how changes will affect the sound of a system is very hard to figure out. There can be lots of reasons for trying to build a system with the sound you want. I’m not suggesting that you should just buy a system from one company, neither am I talking about simply buying components that work synergistically with each other. What I’m talking about is learning to identify the sounds and parts of a live musical performance that you want most in your home system and then working hard until you establish it in your room. The hard part is listening and trusting your ears to put together this system that sounds like music to you. There are all kind of things to try when tuning a system. For instance, moving the listening chair closer or further away can make a big difference, especially in getting the bass right. Look at what and where to hang on your walls. Speaker placement is always huge, but sometimes we don’t spend enough time on toe-in or even toe-out experimentations. I could go on, but simply, you have to work hard and trust yourself. I can’t overstate the part about trusting yourself; no one else can do the final voicing of your system to meet your desires and objectives.

Fact #2
What your equipment sits on really does make a difference in how your system sounds.
From what I have observed most audiophiles fall into one of two camps in regard to what they put their equipment on. Most underestimate the impact on the sound of their system that is made by what their equipment sits on. Of course, there are also those who go to the other extreme.
Most fall into the first camp for several reasons, not the least of being how expensive most audiophile racks are. There is also the matter of ignorance or simply not appreciating the effects of structural and airborne vibrations on the sound of the system. Maybe it all goes back to the cinder blocks and boards we used in college that gives us the attitude that when it comes to racks, if it holds the equipment in place that’s good enough. Some of us have gone so far as to buy expensive spikes, ball bearings, pucks, and many other things, but we don’t deal with the thing our system sits on. Just going out and buying an expensive audiophile rack will not necessarily make your system sound better, because I’ve heard some very expensive racks that literally rob all the life out of the music; and others that make the systems sitting on them sound hard and sterile. I know you want me to name the racks, but that misses the point, because I’ve heard the same racks sound great in one system and bad in another.
The key is to be willing to work on the sound of your whole system and to know that what your equipment sits on really does affect the sound you hear. I’ve tried a lot of things, 4-inch thick maple, different woods in other thickness, slate, granite, corian, bamboo, and others. After years of trying all these things with all kind of different footers, what I’ve found that I liked best are solid wood tables made by master furniture makers.

Fact #3
Never underestimate the effect your room has on the sound you hear.
Years ago, I discovered it was a total waste of time for me to evaluate equipment in a room other than my own. Over the years there have been a few friends’ listening rooms that I came to know the sound as good as my own, but even then I could only get a glimpse into how something would sound in my system. In the end, all that ever matters to me is how something affects the sound of the system in my room. Just think about all the ways that rooms are different. Does the room have hardwood floors or carpeting: stucco, plaster, or sheetrock; windows on both sides or no windows at all; rectangular, square or irregularly shaped; high or low ceilings; small, medium, or large dimensions; lots of furniture and bookcases or sparsely furnished; lots of lights, lamps, computers, or other stuff on the same AC breaker, or a dedicated line. I’m sure there are others I’m forgetting, but you get the idea. Then there is the fact that the room is the thing that is hardest to work with for several reasons. For many audiophiles, the first and biggest reason is the old “wife acceptance factor,” but there is also the fact that most people have no idea how to work with their room so they just opt for putting it off to later. The only problem with this is it may cause you to waste lots of money when all you needed to do is move a chair, or hang some drapes.
The reason I’m writing about all this right now is because I’m getting ready to change some things in my own room and I’m wondering how my sound will survive the changes. One of the changes involves upgrading the AC in my house to solar-powered. I’ve done a lot of research to see how this will effect my sound system, but in the end I can’t know until it’s done. Another change is brought about by my wife’s horror that we still have the same old worn out carpet in the listening room. She wants me to get rid of the carpet for something more modern, like stained concrete, hardwood, bamboo, or maybe cork. My problem is that I can’t decide what kind of floor would change the sound of my system the least, or at least not make it worse.
Now, I bring all this up because I want us all to be more conscience of the sound of our system in our room, not because I want to write reviews that talk about how the midrange, bass, and soundstage of a cork floor sounds compared to stained concrete. I’ve got an idea: how would you enjoy a comparative review of the sound of different drapery material? I sure hope you think this is ridiculous and I have no plans of writing such reviews, but who knows, there are lots of reviews written about the furniture we sit our equipment on. I even read a review a few years ago of a product from Italy called “Audio Carpet”.
While all those things do affect the sound, and are part of putting a system together, that doesn’t mean we need people to start making audio carpet or audio drapes. It does mean we need to think about the system as a whole before we do the audiophile thing and just go out and buy a new component. I dare say that if you have been in this hobby for over twenty years you can name several pieces of equipment you should have never gotten rid of but did. The problem is while it’s expensive, it is also easy to buy new stuff. There’s also the fact that the brain almost always tricks you into liking something you’ve just spent big bucks on is good.
Before you buy a lot of expensive acoustical treatments, move things around. Move furniture, movie paintings, hang different things on the walls, open and close drapes. Yes, I have about $2,000 in acoustical treatment in my room, but moving my listening chair and hanging an alpaca rug, made just as much difference. Never forget everything in the room either vibrates, absorbs, reflects, or defuses the sound. Thus, everything affects the sound, so you have to work at it, not just throw money at it.

Fact #4
Once you get it right have enough sense to leave it along.
It take so much work to get electronics to sound like music in a room not built for sound, that when you get where you love it, don’t go and muck it all up. If there is one thing I have learned as a review, it’s that you can only change one thing at time, if you want to know how that one thing affects the sound. It has taken me ten years of work in my current listening room to get it where it is now, and I can tell you that small changes can really mess up the sound. Don’t go and sell something to buy something new until you have heard them both in your room. Sometimes it pays off, but honestly it a crap shot to whether it will make your sound better or worse.
So, I hope with a lot of hard work and a little bit of luck you’ll find yourself boppin’ to your favorite music in your own home.

آقای نلسون طراح Pass Labs که تو مدلهای گنده ای که فرستاده تو بازار چیز بدردخوری نساخته خودش آدم خیلی کاردرستی هست و آمپلی فایرهای کم توان Single Ended Class A ترانزیستوری با دو طبقه مدار بدون فیدبک منفی میسازه . این آدم اون گنده ها رو به درخواست بازار میسازه و میدونید که برای سود بیشتر تو بازار یک طراح باید مطابق میل Audiophile های خنگ تر رفتار کنه و برای همینه نلسون هم آمپلی فایرهای بازاری گنده میسازه و هم آمپلی فایرهای خوب زیر 30 وات. البته توضیح یک نکته ضروریه اونم اینکه صدای Single Ended Class A ترانزیستوری با Single Ended Class A لامپی دو چیز کاملا متفاوت هست که هم نلسون و هم رابرت هارلی بر این موضوع اتفاق نظر دارند. من خودم Single Ended Class A ترانزیستوری تا به این لحظه نشنیدم.

راستش من طراحانی رو که مثل Steve مقاله های زیادی ارائه میدهند دوست دارم و کسانی مثل Steve و Nelson Pass فرقشون با طراح های Idiot اینه که مسائل رو خیلی ساده و احمقانه نمیبینند و نگاهشون به مسائل حالت تک بعدی X بهتر از Y نداره.

مثلا کسی که میاد میگه “لامپ از ترانزیستور بهتر هست” و یا “کابل نقره بهتر از کابل مسی هست” از نظر من idiot بحساب میاد چون نگاه تک بعدی X>Y مخصوص طبقه کم هوش جامعه هست. کسی که نگاه عمیق و درستی به مسائل داره هیچوقت اونها رو بصورت تک بعدی X>Y نمیبینه. ببینید رومی چی میگه :

Audio people like to talk about audio. Most of their talks are about “what is best”. The completion between “what is the best” is the sport that takes 90% of audio person retune. Most of the audio people, would they meet physically or over internet are immodestly get engaged in collaboration what is the best for this or what that application. This completion of ideas in pursuit of figurative “best” is in my view is not only horrible and also stupid thing. The “competition for the best” syndrome is something that retarded reviewers brought into audio.  This “frustration for the best” is the only crap they are able to sell and the only think how they meant understand audio. Unfortunately the Audio Morons, means you, fully embrace this “frustration for the best” without understanding what is going on.

Audio people have atrophy of competitiveness and instead of “competitiveness as enrichment” they use a surrogate of competitiveness – the contest of irrelevancy.  The only thing that audio people might compete and might correlate “what would be the best” is the competition of objectives. Ironically, to compete in objectives most of audio people do not to have playback heard. I for instance discard 90% of people with whom I talk in audio just because I find that thier audio objective is not worthy my attention….

So, the so popular argument between audio people on the subject what amplifier, speaker or cable is the best is in fact a debate between two idiots. The only sane arguments might be argumentation whos objectives are more “loaded” but where did you see audio people able to “compete” in that realm?

Rgs, Romy the Cat

ِSteve و Nelson یکیشون طراح آمپلی فایر لامپی هست و دیگری طراح آمپلی فایر Solidstate و ما با خوندن مطالبشون میبینیم با یک فضای روشن و منطقی روبرو هستیم که این دو رو در مقابل هم قرار نمیده و بین اینها یک فضای تفاهم برقراره، هیچکدوم اینها بخاطر تجربه و درک درستی که دارند موضوع رو تک بعدی و ساده نمیبینند و برای همینه که میتونند به تفاهم برسند.

کسانی که موضوعات رو تک بعدی میفهمند همیشه با هم در جنگ هستند چون یک دسته میگه X بهتر از Y هست و دسته دیگه میگه Y بهتر از X هست. این idiot ها موقعی که یکی میاد میگه موضوع اینجوری نیست سریع عصبانی میشن و طرف رو به بودن در جبهه مقابل متهم میکنند و شروع میکنند به حمله کردن بهش و با این کار اوج idiot بازیشون رو ثابت میکنند.

نگاه تک بعدی مخصوص طبقه عوام هست و این نوع بحث ها فقط به مباحث های فای محدود نمیشه.

بگذریم، میخواستم بنویسم مفهوم Matching از نظر الکترونیکی بین بلندگو و آمپلی فایر خیلی مساله مهمی هست که قبلا هم بهش اشاره کرده بودم.

خیلی از تحلیل گران تو تحلیل هاشون مینویسند شرایط دموی بلندگو خیلی مهمه و هر بلندگویی ممکنه با یک آمپلی فایر جواب بهتری بده. مثلا رومی با اینکه مخالف درایور های سرامیک هست اما تلفیق Push Pull Class A ترانزیستوری رو با سرامیک خیلی جالب دیده، میدونید که ویتوس Push Pull Class A هست و مارتن دیزاین از سرامیک استفاده میکنه در حالی که ممکنه همین سرامیک رو به یک آمپلی فایر Class A/B دیگه بزنید نتیجه خیلی بد از آب دربیاد.

مثال های اینچنینی زیاده مثلا بلندگوهای ریبونی Apogee با آمپلی فایری که سورس جریان هست مثل Krell پاسخ خیلی خوبی میده و یا بلندگوهای الکترواستاتیک SoundLabs با لامپی های پرتوان مثل Audio Research ششصد واتی و یا VTL چهارصد واتی پاسخ مناسبی دارند.

از نگاه آرتور مهمترین بخش Matching تو قسمت الکترونیک به مچینگ بلندگو با آمپلی فایر برمیگرده ، دنیای صدا دنیای جالبیه و نمیشه خیلی ساده و احمقانه بهش نگاه کرد هر چند ما که بیخیالش شدیم 😉 .

شاید مقاله نلسون Pass در مورد تفاوت آمپلی فایرهای ترانزیستوری که سورس جریان هستند با آمپلی فایرهای لامپی که سورس ولتاژ هستند تا حدی راه گشا باشه تا بفهمیم از دید Objective وضعیت چگونه است.

لینک مقاله اینجاست :

http://www.firstwatt.com/pdf/art_cs_amps.pdf

لیست کامل مقالات نلسون که خیلی هم جالبه اینجاست :

http://www.firstwatt.com/articles.html

شاید در آینده اگر وقت داشتم بیشتر در این مورد بنویسم.

خوش بگذره

از نگاه نلسون:

Watt’s the Deal?

Dick Olsher famously remarked that “The first watt is the most important watt.” This sentiment has also been expressed by others as “Who cares what an amplifier sounds like at 500 watts if it sounds like crap at one watt?” With this in mind, I created First Watt in 1998 as a “kitchen-table” effort, exploring unusual low power amplifiers with an emphasis on sound quality.

Small amplifiers have a number of advantages over “big iron” in that very high quality can be achieved with simple Class A circuits using little or no feedback.

There is no such thing as a perfect amplifier. Every audiophile and his associated equipment has specific needs, but in each case there is such a thing as a best amplifier – the one that makes you happy.

First Watt exists because I wanted to explore a variety of amplifier designs in what I think of as neglected areas – amplifiers that might not fit into the mainstream and are probably not appropriate to my more commercial enterprise, Pass Labs.

With oddball characteristics and output power ratings of 25 watts or less, First Watt is not for most people. If you have efficient loudspeakers, listen at reasonable levels and are obsessed about subjective performance, then you probably have come to the right place.

If you want reliable audio product, then you really have come to the right place. For twelve years First Watt has an essentially zero failure rate.

There have been eight designs released in limited quantities, all simple Class A circuits, each offering a unique approach to sonic quality. The F1 and F2 are both current source (as opposed to voltage source) amplifiers with no feedback. The F3 offers single-stage single-ended operation with new Jfet power transistors. The F4 is a push-pull current buffer with no voltage gain or feedback, and the F5 is a uniquely high performance push-pull amplifier with feedback. The new J2 and M2 continue to push the envelope in different ways.

First Watt amplifiers are routinely compared with tube amplifiers, although I make a point that they are not designed to mimic tubes as such. These amplifiers share some of the characteristics of the better tube products in that they have simple circuits with minimal or no feedback and emphasize performance of individual gain devices. In some ways they are better than tubes, in other ways perhaps not.

As these pieces have been limited in production, most are now only available on the used market, and you do not see them very often, although there are numerous clones, and you can always consider building them yourself, as the schematics and such for older products are available here for the DIY enthusiasts (and not for commercial cloners). We are altering the approach with the J2 and M2, which are slated for a longer production cycle, giving our distributors something to sink their teeth into. We will continue to release new “F” series, but in very limited production, with the schematics posted for you DIYers after the first run is gone.

For the first eleven years I built these by hand all by myself. More recently my son Colin and nephew Sean have joined me in the shop in Foresthill.

Read More

قبل از بیان مطلب باید بگویم مفهوم Level Zero اینجا شرح داده شده و منظورم از Macro Errors خطاهایی در صدا هست که در کاملا مشخص و قابل درک برای هر شنونده ای هست و خیلی راحت این خطاها توسط هر شنونده ای در هر سطحی درک میشود.

مثلا به هم خوردن Tonal Balance صدا که میتونه به شکل های مختلفی از جمله Brightness (منظور از Brightness افزایش بیش از حد فرکانسهای بالای صداست) باشه یک خطای ماکرو بحساب میاد و یا Dymanic Compression که بصورت فورواردنس حس میشه یک خطای ماکرو بحساب میاد و یا Lean بودن یک صدا یک خطای ماکرو هست و هر شنونده ای حتی در لحظات اولیه شنیدن میتونه بفهمه که صدا خطا داره.

اگر یادتون باشه تو مبحث ویتوس گفتم ماکرو صدا خیلی ربطی به کامپوننت ها نداره و باید با Matching و تیون شاخص های ماکرو رو درست کرد و حتی کامپوننت های ارزان و غیر مینیمال هم که صدای خوبی ندارند اگر درست Setup و Match بشوند در ماکرو خطایی مشهود ندارند.

شاید به جرات بتونم بگم 90 درصد اظهار نظرات Audiophile ها در ایران و حتی در انجمن های معروف دنیا در مورد بد بودن صدای یک سیستم و یا کامپوننت به عدم درک Audiophile ها به این موضوع برمیگرده که خطاهای ماکرو در 90 درصد مواقع به کامپوننت برنمیگرده و مشکل از جای دیگه هست.

حتی من دیدم برخی از Reviewer ها هم چنین مشکلی دارند و طوری در مورد یک کامپوننت مینویسند که کاملا مشهود هست اون خطا به کامپوننت برنمیگرده بلکه به چیزهای دیگه برمیگرده.

تو ایران بخاطر شرایط نامناسب دمو این خطاهای ماکرو باعث میشن کاربران هم دید غلطی نسبت به کامپوننت ها پیدا کنند و هم بیهوده پول هاشون رو دور بریزند و سیستم ارتقاء بدهند. این وسط فقط فروشندگان هستند که از این ارتقاهای غلط سود میبرند و متاسفانه من دیدم که خیلی از همین فروشندگان وقتی پا تو خونه کسی میگذارند و صدای سیستم مشتری رو میشنوند سعی میکنند طرف رو قانع کنند که این خطاهای ماکرو که در صدا هست به یکی از کامپوننت ها برمیگرده و طرف رو تشویق میکنند که بیاد ازشون یک کامپوننت گران تر بخره تا مشکل حل بشه.

این چرخه معیوب ارتقا ادامه داره تا زمانی که کاربر بیچاره به خودش بیاد و نتیجه بگیره این 100 میلیونی که به باد داده نه تنها مشکل رو حل نکرده بلکه اگر هرچقدر دیگه هم خرج کنه مشکل حل نمیشه.

بگذارید خیالتون رو راحت کنم، هیچ فروشنده ای در ایران و در دنیا از اینکه شما سیستم ارتقا ندید خوشحال نمیشه و هیچ فروشنده ای در ایران سطح درک و تجربه شنیداریش به Level1B نمیرسه که بتونه با شنیدن صدا مشکل رو پیدا کنه و تنها راه حل مشکل اینه که خود شما درک درستی از صدا و مشکلات صدای سیستمتون پیدا کنید.

بجای اعتمادبه فروشندگان بهتره به خودتون اتکا کنید و اجازه ندید تا مشکل دقیقا مشخص و حل نشد پولی برای ارتقا بپردازید.

بنظر من کتاب جیم اسمیت و کتاب رابرت هارلی خیلی منابع خوبی برای کسانی که تازه شروع میکنند هست و البته اینترنت هم مطالب زیادی برای درست Setup کردن یک سیستم داره و باید خودتون دست به کار بشید.

اما به چند مورد بد نیست اشاره کنم:

مکان بلندگو یکی از مهمترین پارامترهایی است که میتونه تاثیر خیلی خیلی زیادی روی داینامیک، Smoothness و Openness صدا بگذاره و خیلی جالبه بدونید در دو نقطه متفاوت صدا خیلی با هم فرق داشت. در یک نقطه صدا با Sharpness زیاد و حالتی Lean پخش میشد و در نقطه ای دیگر با Dynamic راحت و بشکلی Bloomy که اگر یک پرده این جلو بود تو حالت اول شنونده فکر میکرد داره به ترانزیستور گوش میده و در حالت دوم به یک لامپ و تفاوت صدا خیلی بیشتر از حد تصور بود.

جالبه شنونده ای که سیستم رو تو یک نقطه نامناسب بلندگو شنیده بود داشت در مورد کامپوننت هاش چنین نظراتی میداد:

بنظر من سورس من (یک سورس معمولی چینی) خیلی فرقی با dCS نداره و بلندگوهایم (یک بلندگویی که من با صداش واقعا مشکل دارم) هم بنظر فرقی با ویلسون 7 ندارند و …

من وقتی نظرات این شکلی شنوندگان Level Zero رو میشنوم سردرد میگیرم ، سردرد بخاطر اینکه واقعا راهی نیست که بهشون گفت لطفا وقتی تجربه کافی نداری همینجوری اظهار نظر نکن.

شنونده Level Zero وقتی از صدایی خوشش نمیاد باید بگه من از صدا خوشم نیومد و نمیدونم دلیل بد بودن صدا چی بود، همین و نه بیشتر . اما متاسفانه تو ایران ما چنین وضعیتی نداریم و همه Level Zero ای ها خیلی راحت در مورد کامپوننت ها اظهار نظراتی میکنند که واقعا اون نظرات هیچ ربطی به اون کامپوننت ها نداره.

مثال دیگه سرد بودن یک آمپلی فایر و از برق جدا بودن اون هست، یک آمپلی فایری که از برق جدا میشه حداقل سه روز باید به برق وصل باشه و کار کنه تا به یک حالت پایدار برسه (البته قبلش هم باید Break-in شده باشه) و خیلی راحت صدای اون در لحظه به برق وصل شدن صدای خوبی نخواهد بود، هم ممکنه کمی خطای ریتم داشته باشه، هم دینامیک صدا گرفته و خراب باشه و هم اون Richness رو نداشته باشه اما خیلی راحت میبینیم یکی دستگاه سرد رو به برق میزنه و با آمپلی فایر خودش مقایسه میکنه و میگه سیستم من صدای بهتری داره و این نظر رو خیلی با اعتماد بنفس بیان میکنه.

خیلی از نظرات خنده دار تو ایران در مورد بلندگوها به آکوستیک و مکان بلندگو برمیگرده و خیلی از اظهار نظرات در مورد آمپلی فایر ها به Break-in نشدن، درست Setup نشدن، وجود لوپ گراند و برق سیستم برمیگرده و همین مشکلات باعث میشه کاربران نه درک درستی از ارزش کامپوننت ها داشته باشند و نه در مسیری درست سیستم ارتقا بدهند.

مثلا کابل کربنی van den hul یکی از کابل های فوق العاده ای هست که خیلی از کاربران نظراتشون در موردش خیلی مثبت نیست و دلیلش اینه کابل کربنی مثل لامپ ها توان جریان دهی راحت و خطی کمی داره و باید حتما بین دو کامپوننتی قرار بگیره که جریان زیادی ازش کشیده نشه (مثل Audio Note که امپدانس ورودی بالایی داره) و اگر شما این کابل رو در سیستمی Match نکنید طبیعتا نتیجه خوبی نخواهید گرفت اما نتیجه نگرفتن در سیستم غیر سازگار از ارزشهای کابل کربنی کم نمیکنه.

اما چیز جالبی که باید در موردش بنویسم و اصلا باعث شد چنین مطلبی رو بنویسم صدای ویتوس بود.

من قبلا تو یک انجمنی خوندم یکی گفته بود ویتوس رو با آمپلی فایر دیگری عوض کرده چون صدای ویتوس کمی Bright بود و مایک هم وقتی ویتوس رو با سورس Electrocompaniet تو نمایشگاه شنیده گفت کمی صدا Bright و harsh بود اما وقتی مایک ویتوس رو با سورس خودش شنید گفت صدا organic و خوب بود.

دوستانی که ویتوس رو با dCS شنیدند معتقد بودند کمی صدای ویتوس Bright هست با Sharpness زیاد و برخی این شاخص رو به خارما ربط دادند و برخی به ویتوس که همه این نظرات غلط بود.

من کمی با مکان بلندگو بازی کرده بودم اما با اومدن مکس و الگزاندریا مشخص شد این مساله در صدای سیستم به ویتوس و dCS برمیگرده که کمی نگران شدم. من میدونستم نباید چنین مشکلی باشه اما کمی هم نگران بودم نکنه بخشی از مدار داخلی مشکل داشته باشه، اگر یادتون باشه تو تحلیل ای که هری پرسون از Phonostage ASR نوشته بود گفته بود صدا کمی Bright و Harsh بود که با اومدن خود طراح ASR متوجه شدند تو یک نقطه ولتاژ کار بیش از حد لازم هست که با برطرف کردن اون ایراد مشکل حل شد و من نگران بودم نکنه یه چیزی این وسط مشکل داشته باشه و با خود ویتوس هم تماس گرفتم.

چیزی که جالب بود این بود که من چند سال پیش که سورس آکوفیض رو زده بودم به Krell همین مشکل رو داشتم اما تقریبا یادم رفته بود قبلا خودم هم چنین مشکلی داشتم. به هر حال این حافظه ما تکونی خورد و یادم افتاد مشکل از چی بود.

خروجی XLR آکوفیض من 5 ولت rms بود و ورودی بالانس Krell حداکثر 4 ولت رو قبول میکرد و بالای 4 ولت رو Clip میکرد که باعث میشد سیگنال بریده بشه و کلی هارمونیک اضافی تو فرکانسهای بالا ایجاد کنه و این دیستورشن باعث Harsh شدن، فوروارد شدن و Bright شدن صدا میشد. من مجبور شدم از ولوم کنترل دیجیتال آکوفیض استفاده کنم تا با پایین آوردن ولوم مشکل رو حل کنم اما خودتون میدونید ولوم کنترل دیجیتال صدا رو خراب میکنه و نباید ازش استفاده کرد.

همین مشکل هم بین dCS و Vitus بود، ایراد کار اینه که dCS بر خلاف استاندارد تو مد بالانس خروجی 6 ولت داشت و آمپلی فایر ویتوس بر مبنای استاندارد Hifi ورودی حداکثر 4 ولت رو قبول میکرد. dCS تقریبا 1.5 برابر رنج ورودی ویتوس بهش ولتاژ میداد که این باعث میشد سیگنال Clip بشه و صدا Bright بشه.

اون حالتی که مهندس ازش Transparency زیادی نام میبره و دوست دیگری میگه صدا زیادی دقیق هست مربوط به همین حالت فوروارد و Bright هست که با تغییر تنظیم dCS روی 2 ولت و استفاده از ورودی غیر بالانس از بین میره و صدا به حالت نرمال و آرام برمیگرده.

چیزی که جالبه اینه که همین مساله اگر بهش توجه نمیشد ممکن بود باعث بشه برخی فکر کنند ویتوس صداش کمی Bright هست و قضاوت های اشتباهی در موردش انجام بشه.

یک چیز جالب دیگه اینکه سورس های درست حسابی دیجیتال مثل Linn CD12 خروجی شون همگی طبق استاندارد 2 ولت برای غیر بالانس و 4 ولت برای بالانس هست و نمیدونم چرا برخی از کمپانی ها 2.2 یا 2.3 و بدتر از همه آکوفیض 2.5 ولت هستند؟!!

میشه دامنه رنج ولتاژ ورودی رو زیاد کرد مثلا به 10 ولت رسوند اما اگر در اینحالت بافر ورودی بخواد در حالت بهینه کار کنه طراح مجبوره از یک مدار واسط offset استفاده کنه که این مدار پیچیدگی سیستم رو زیاد میکنه و روی صدا تاثیر منفی میگذاره و برای همینه ویتوس این بافر اضافه رو در مدار قرار نداده تا مسیر سیگنال تا حد ممکن کوتاه و صدا Pure تر پخش بشه.

تا این لحظه من بلندگو و آمپلی فایر رو پیشنهاد دادم و الان کم کم دارم تحقیق روی سورس دیجیتال و آنالوگ رو شروع میکنم، فکر میکنم در آینده نزدیک سورس آنالوگ و دیجیتال مورد علاقه ام رو معرفی کنم و از آقای رحمانی بخوام اونها رو وارد ایران کنند.

لینک های زیر رو ببینید:

http://en.wikipedia.org/wiki/Clipping_(audio)

http://en.wikipedia.org/wiki/Clipping_(signal_processing)

http://en.wikipedia.org/wiki/Loudness_war

http://en.wikipedia.org/wiki/Dynamic_range_compression

خوش بگذره

منتظر باشید ، فعلا به این لینک بروید:

نقطه بهینه برای مکان بلندگو

الانا هوا در حال سرد شدن هست و لازم شد مطلبی رو بنویسم در مورد بلندگوها. بلندگوها نسبت به تغییرات دما حساس هستند و بهتر است با سرد شدن هوا کمی مراقب آنها باشیم. بهتر است یک منبع گرمایی بدون ایجاد نویز باشد تا دمای هوای اطراف بلندگو خیلی تغییرات نداشته باشد و شما هم نیم ساعتی سیستم را در ولوم پایین قبل از شنیدن گرم کنید. این کار باعث میشود بلندگو بدون آسیب دیدن آرام آرام گرم شده و به دمای مناسب کار برسد. هیچگاه به سیستم تازه روشن شده ولوم زیاد ندهید و حتی بعد از گرم شدن کامل هم بیش از توان بلندگو ولوم صدا را افزایش ندهید. بلندگو به نسبت دیگر اجزا حساس تر میباشد و این حساسیت در تکنولوژی های متفاوت مختلف است. مثلا بلندگوهای Planar ریبون حساسی دارند و نباید به آنها زیاد فشار آورد.

اینجا رو ببینید. بد نیست شما هم این فایل رو دانلود کنید (روی Free کلیک کنید و یک دقیقه صبر کنید تا لینک دانلود ظاهر بشه) و اونرو با هدفون استریو بشنوید. این آهنگ نشون میده چقدر نقش یک مهندس صدا در تدوین صدا مهم هست و چقدر شنیدن صدایی که تصویر صدای شناور و متحرکی داره لذتبخش هست. این فایل صدا برای شنیدن با هدفون درست شده (Binaural recording) و بد نیست شما این فایل رو تبدیل به Audio CD کنید و با سیستمتون گوش بدید ببینید چه اتفاقی میفته. تغییر مکان سورس صدا و دور و نزدیک شدن سورس صدا به گوش واقعا در این آهنگ خیلی خوب حس میشه و لذت شنیداری رو چند برابر میکنه. اگر در خانه تصویر صدای خوبی ندارید یا آکوستیک شما مشکل داره و با بلندگو جور نیست و یا Speaker Placement درست انجام نشده. البته همه رکوردها چنین تصویری ندارند اما بیشتر رکوردهایی که بلندگو سازان برای تست به مشتریان میدهند تصویر خوبی دارند. میتونید وضعیت Soundstage رو با این رکورد ها تست کنید. جالبه بدونید حتی یک سیستم 300 میلیونی (خودم شنیدم) در یک فضای نامناسب نمیتونه تصویر صدای درستی بده در حالی که این صدایی که کیفیت بالایی (mp3) نداره و شما اونرو با هدفون حداکثر 50 هزار تومنی میشنوید تصویر Soundstage خیلی بهتری داره. تا یک بلندگو درست در یک فضای مناسب Setup نشه حق نداریم در مورد صداش حرف بزنیم. این لینک رو جادی عزیز برام فرستاد و من ازش ممنونم. اینم لینک های مفید :

http://headwize.com/articles/soh_art.htm

http://www.ear-hearing.com

همیشه راه حل های جالبی هست که با هزینه پایین ، تاثیر نسبتا بالایی در کیفیت صدای شنیده شده دارد. به این راه حل ها Tune (به سایت Tweaks حتما سر بزنید) میگویند و خود من تجربه های جالبی داشتم. مساله اینجاست که ما در عمل مدل الکترونیکی کاملا دقیقی از وضعیت کارکرد سیستمهای صوتی نداریم و همیشه مسائلی هست که دور از کنترل و مدلسازی طراح قرار میگیرد. این مسائل توسط راه حل هایی که ما آنها را Tune مینامیم تا حدی کنترل و حل میگردد. ما در الکترونیک برای مدلسازی از یک مدل ساده خطی برای کامپوننتها استفاده میکنیم ، مثلا ضریب سلفی یا خازنی یک المان الکترونیک را ثابت در نظر میگیریم تا در طراحی ، مدلسازی سیستم راحت تر انجام شود و ما حاصل پاسخ این مدار را محاسبه نماییم. این مدلسازی چون دقت مناسبی دارد با تقریب قابل قبولی به ما پاسخ میدهد و ما بر اساس این پاسخ مدار را طراحی مینماییم. طبیعتا مدلسازی کاملا دقیق تک تک المانهای مدار با در نظر گرفتن رفتارهای غیر خطی آنها در عمل ممکن نبوده و کار طراح را مشکل مینماید. پاسخ مدار با مدلسازی ساده تقریب خوبی داشته و ما آنچه در عمل میشنویم در مقیاس Macro فاصله زیادی با آنچه محاسبه شده ندارد. آنچه در موسیقی خیلی مهم هست و گوش ما به آن حساس هست Micro صدا هست که به تفاوت سیستمها در مقیاس کوچک برمیگردد و در عمل در طول زمان تاثیر شاخصهایی که در مدلسازی منظور نشده اند بر حس شنیداری کاملا قابل درک هستند. یعنی با مدلسازی ساده ما سر از رفتار مدار در مقیاس Micro در نمی آوریم و برای همین هست یک سری راه حل هایی (Tune ها) وجود دارد که به ما کمک میکند پاسخ سیستم را بهتر کنیم و این راه حل ها همیشه خیلی منطقی به نظر نمیرسند. این راه حل ها در مقیاس Micro تاثیر گذارند اما بدلیل حساسیت گوش ما در عمل تفاوت قابل توجهی ایجاد می نمایند و در حس شنیداری در طولانی مدت کاملا تاثیر گذارند. یکی از این Tune ها گرم نگهداشتن یک سورس دیجیتال هست و من بیشترین لذت را از صدا وقتی میبرم که CDPlayer من یک روز کامل روشن مانده باشد (البته سورس دیجیتال من Standby ندارد). مساله دیگر ثابت ماندن کابلهاست که باید در طول زمان تکان نخورند و این مساله برای همه آدمها حتما خنده دار و غیر واقعی است اما به تجربه به من کاملا ثابت شده است. این راه حل ها کمی عجیب ولی واقعی هستند البته من به شخصه در این سایت تا چیزی رو خودم تست نکرده باشم به شما پیشنهاد نمی کنم.

موادی که در عالم وجود دارند هر یک رفتاری خاص درحوزه الکترومغناطیس دارند. به این معنی که اگر یک ماده تحت تاثیر یک میدان مغناطیسی قرار گیرد یک واکنش خاص به آن نشان میدهد. اگر یادتان باشد در فیزیک مبحثی بود به نام پس ماند مغناطیسی که برخی مواد خاصیت مغناطیسی را در خود نگه میداشتند و کم کم در طول زمان آنرا از دست میدادند. نگهداری انرژی مغناطیسی در بعضی مواد بیشتر و در برخی کمتر است و خلاصه اینکه مواد رفتار خاصی از خود هنگام تاثیر پذیری از میدانهای الکترومغناطیسی نشان میدهند. دیسک صوتی از موادی خاص ساخته میشود و هرچند من اطلاعی از مدل رفتار آن ندارم اما با تحقیقاتی که انجام شده نشان داده شده دیسک صوتی با Demagnetize شدن صدای بهتری میدهد. قبلا در مورد Demagnetizer ها شنیده بودم و اولین بار شرکت آوین آوا آنرا وارد ایران نمود. این محصول بنام Acoustic Revive Disc Demagnetizer RD-3 ساخت شرکت Acoustic Revive بوده و این شرکت ادعا میکند دیسک های صوتی شما با Demagnetize شدن صدای بهتری میدهند. دلیلش را از من نپرسید چون من این روزها اونقدر گرفتار هستم که وقت تحقیق بیشتر نداشته باشم اما چیزی که به من ثابت شده اثر این محصول بر روی صدای دیسک هاست. در خانه دکتر کیهانی عزیز این محصول تست شد و البته خیلی مجال تست کامل نبود اما آنچه اتفاق افتاد بشرح زیر بود :

اگر دیسکی را زیاد برای پخش گذاشته باشید و کیفیتش دچار کاهش قابل توجهی شده باشد نمیتوانید توقع داشته باشید کل اون کیفیت گذشته با Demagnetize کردن برگردد و از نظر من بعد یک مدت یک دیسک صوتی باید با یک دیسک نو جایگزین گردد. زمان این مدت به وضعیت لیزر CDPlayer ، کیفیت جنس مواد دیسک و مدت زمان Play شدن دیسک دارد، اما در حالت عادی این دستگاه تاثیر قابل توجهی بر روی صدای یک دیسک صوتی دارد. اولین اثر Demagnetize کردن Clean تر شدن و وضوح بیشتر در صداست. صدا با انرژی زائد کمتر و با جریان راحت تری پخش میشود. تصویر صدا شفاف تر و استرینگ های صدا واضح تر در مکان خودشان با ریتم بهتری پخش میشوند و جداسازی استرینگها از هم بیشتر میشود. بقول یکی از دوستان احساس درهم رفتگی و قاطی بودن در صدا کمتر میشود و در Time Domain ره یافت گوش بیشتر میشود. وقتی بار اضافه از روی گوش برداشته شود گوش با راحتی بیشتری به صدا گوش میدهد و از صدا لذت میبرد. یک جورایی یک لایه اضافه (شاخص الکترونیک) از روی صدا برداشته میشود و خلوص صدا افزایش می یابد. من این دستگاه را تنها با چند دیسک تست کردم و مجال تست طولانی مدت نبود تا بیشتر برایتان بنویسم. تشکر دوباره و ویژه از دکتر کیهانی عزیز و جناب آقای امیدوار دارم که این امکان را برای من فراهم نمودند تا اثر این محصول را بر روی صدای یک دیسک بشنوم.

لینک تحلیلها اینجاست :

UltraAudio

Soundstage

6moon

pdf Guide

یک شنونده Audiophile برای درک صدا و خصوصیات فیزیکی یک کامپوننت چند انتخاب دارد که هر یک را جداگانه شرح خواهم داد و ارزش آنها را از نگاه خودم بررسی میکنم. این دریافت اطلاعات پنج شکل مختلف دارد :

1. مشخصات و شرح تکنولوژی ساخت دستگاه Specification & Technology

2. اندازه گیری مشخصه های دستگاه با تجهیزات دقیق الکترونیکی Measurement

3. تحلیل صدا توسط تحلیل گران (Review)

4. نظرات کاربران ای که تجربه شنیدن داشته اند و یا نظرات فروشندگان

5. شنیدن صدا

در قسمت اول ما یک صفحه از مشخصات دستگاه ، توضیحاتی در مورد نوع طراحی و تکنولوژی های استفاده شده در ساخت سیستم را که کارخانه سازنده به ما داده است میخوانیم. در بخش دوم یک موسسه و یا یک مجله مانند Stereophile با اندازه گیری مشخصات فنی اعداد و نقشه هایی از پارامترهای فیزیکی دستگاه را به ما ارائه میدهد. در حالت سوم ما تحلیل یک Reviewer را میخوانیم تا به درکی از صدا برسیم و در حالت چهارم به حرفهای دیگران از جمله فروشنده گوش میکنیم و در حالت پنجم بدون هیچ واسطه ای صدای سیستم را میشنویم.

تا بحال فکر کرده اید برای شما کدام حالت و یا تلفیق چه حالتهایی با هم بهترین ره یافت را برای درک صحیح از صدا داشته است؟

ابتدا بهتر است سه چیز را در یک فرایند مشخص کنیم:

الف. ساختار

ب. درک انسان از ساختار

ج. تصویر ساختار درک شده بر یک ابزار ارتباطی

بعنوان مثال یک درخت را در نظر بگیرید ، درخت یک ساختار خاص میباشد که موجودیت داشته و کاملا عینی میباشد. هر انسانی با دیدن درخت از نزدیک و مشاهده آن تصویری (از درخت) در ذهنش نقش میبندد. ساختار ای بنام درخت بر ساختارای بنام انسان تاثیر میگذارد و این تاثیر پذیری ممکن است باعث حرکت ذهن یا بوجود آمدن یک احساس خاص و کلا تغییر وضعیت انسان شود. این تغییر باعث بوجود آمدن نوعی نگرش (یک وضعیت خاص در انسان) نسبت به درخت در انسان گردد. بیان این تاثیر و نگرش توسط انسان با یک ابزار ارتباطی مانند زبان یا نقاشی میشود تصویر درک انسان بر یک ساختار ارتباطی.

صدای یک سیستم صوتی هم یک ساختار عینی مانند یک درخت هست. هر انسانی با شنیدن صدای یک سیستم به درکی خاص از آن صدا میرسد (این درک در انسانها میتواند متفاوت باشد). اگر این شنونده سعی کند صدای درک شده توسط خودش را برای دیگران شرح دهد باید آنرا بر یک ساختار ارتباطی مانند زبان (review) تصویر نماید. از یک بعد خاص دیگر هم که نگاه فیزیکی ذهن به سیستم هست میتوان به یک سیستم با بررسی شاخصهای فیزیکی آن پرداخت. یک سیستم الکترونیکی یک ساختار هست و مشاهده آن نه با اندام های حسی بشری بلکه با وسایل اندازه گیری دقیق الکترونیکی و درک شاخصهای فیزیکی آن یک سری اطلاعات تولید میکند که برای بیان آن از پارامترهای الکترونیک تعریف شده کمک میگیریم.

در دو مورد اول (مشخصات و شرح تکنولوژی ساخت دستگاه Specification & Technology) و دوم (اندازه گیری مشخصه های دستگاه با تجهیزات دقیق الکترونیکی Measurement) ما از دریچه پارامترهای فیزیکی به کامپوننت نگاه میکنیم و در موارد سوم و چهارم و پنجم از دریچه حس شنیداری. در حالت سوم (تحلیل صدا توسط تحلیل گران Review) و چهارم (نظرات کاربران ای که تجربه شنیدن داشته اند و یا نظرات فروشندگان) ما با یک واسطه و با یک ابزار ارتباطی روبرو هستیم و در حالت آخر (شنیدن صدا) ما بی هیچ واسطه ای صدا را میشنویم.

قبلا در مورد این دو نگاه (یکی اهمیت به حس شنیداری و دومی پارامترهای فیزیکی سیستم) نوشته بودم و خودم فکر میکنم برای یک شنونده باید حس شنیداری مهم باشد نه پارامترهای فیزیکی سیستم. من و شما انسان هستیم نه اسیلوسکوپ (دستگاهی که سیگنال ولتاژ را اندازه گیری و نشان میدهد) بنابر این حس شنیداری هر کس باید برایش در درجه اول اهمیت باشد. از آنجا که حس شنیداری انسانها (برخلاف تمام اسیلوسکوپها که مثل هم میبینند) با هم تفاوت دارد هر کس خودش باید انتخاب کند و من یا شخص دیگری نمیتوانیم برای شما انتخاب کنیم. هر شنونده ای با شناخت سلیقه شنیداری خویش میتواند به انتخاب صحیح برسد و این مساله با شنیدن و تجربه بیشتر برای همه امکان پذیر است. مطمئن باشید کم هزینه ترین و مطمئن ترین راه برای رسیدن به یک صدای خوب همان افزایش تجربه شنیداری بدون واسطه و دخالت دیگران هست چرا که خود من با اعتماد به نوشته ها و تحلیل ها و خواندن Specification و Measurement ها انرژی زیادی صرف کردم اما خیلی طول کشید به یک صدای نسبتا خوب برسم آن هم نه با کمک منابع اطلاعاتی بازار (مثل مجلات و حرف فروشنده ها و …) بلکه با تجربه و تلاش خودم و کمک برخی دوستان.

من اعتقادی به ارزش گذاری صدای یک سیستم تنها بر مبنای Specification دستگاه و یا Measurement یک سیستم ندارم و تنها این گونه اطلاعات را برای سرگرمی میخوانم البته گاهی دلیل خواندن آنها عدم دسترسی به منابع اطلاعاتی بیشتر هست. کاری به صداقت یا عدم شفافیت کمپانی ها هم ندارم و در هر صورت دو مورد اول را به تنهایی با ارزش نمیدانم. در پست های بعدی درباره دو مورد اول توضیح خواهم داد. موارد سوم و چهارم و پنجم بر اساس حس شنیداری بوده و ارزش بیشتری نسبت به دو مورد اول دارد هرچند موارد سوم و چهارم هم بعلت با واسطه بودن اشکالاتی دارند که ممکن است برای ما نتیجه مطلوب را حاصل نکند و تنها مورد آخر را پیشنهاد میکنم. هیچ review ای و هیچ اظهار نظری نمیتواند جای تجربه مستقیم شنیدن صدا را بگیرد و من فکر میکنم باید مبنای اصلی مورد پنجم یعنی شنیدن باشد و موارد دیگر در کنار اصل پنجم قرار گیرد. از نگاه من شنیدن صدا (بی هیچ واسطه ای و عدم ذهنیت قبلی) در دراز مدت و در شرایط مطلوب بهترین و کم هزینه ترین راه برای رسیدن به صدای خوب هست و باید از فروشنده بخواهید برای شما در شرایط مناسب صدا بگیرد.