ای خدا این وصل را هجران مکن سرخوشان عشق را نالان مکن نیست در عالم زهجران تلخ تر هر چه خواهی کن ولیکن آن مکن

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک

شاخه‌های شسته ، باران خورده ، پاک

آسمان آبی و ابر سپید

برگ‌های سبز بید

عطر نرگس ، رقص باد

نغمه‌ی شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست

نرم نرمک می‌رسد اینک بهار

خوش بحال روزگار

خوش بحال چشمه‌ها و دشت‌ها

خوش بحال دانه‌ها و سبزه‌ها

خوش بحال غنچه‌های نیمه‌باز

خوش بحال دختر میخک که میخندد به ناز

خوش بحال جام لبریز از شراب

خوش بحال آفتاب

ای دل من گرچه در این روزگار

جامه‌ی رنگین نمی‌پوشی بکام

باده‌ی رنگین نمی‌بینی به جام

نقل وسبزه در میان سفره نیست

جامت از آن می که می‌باید تهی است؛

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ

هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ…

فریدون مشیری

یک آلبوم الکترونیک از شولز هست به نام Moondawn که پیشنهاد میکنم بشنویدش. اولین آهنگ این آلبوم از دقیقه 10 به بعد چه فضایی داره …

شولز کارهای واگنر رو دوست میداشت.

http://fa.wikipedia.org/wiki/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%88%D8%B3_%D8%B4%D9%88%D9%84%D8%AA%D8%B2

دهه ۱۹۷۰

در سال ۱۹۷۰، کلاوس شولتز که بعنوان نوازنده درامز بهمراه ادگار فروسه^*[۳] و کنراد شنیتزلر^*[۴] در گروه تنجرین دریم بود، پس از انتشار اولین آلبوم گروه با نام “الکترونیک مدیتیشن”^*[۵]، گروه را ترک کرد و بهمراه مانوئل گوتشنیگ ^*[۶] گروه اش را تمپل را تشکیل داد. اما او پس از انتشار اولین آلبوم، این گروه را نیز ترک کرد تا به صورت انفرادی به آهنگسازی بپردازد.

شولتز اولین آلبوم انفرادی خود را در سال ۱۹۷۲ تحت عنوان “ایرلیشت” ^*[۷] منتشر کرد. در این آلبوم او از ارگ و صدای ضبط و فیلتر شدهٔ یک ارکستر -به طوری که قابل تشخیص نیست- بهره جست. آلبوم بعدی او “سایبرگ” ^*[۸] نام داشت که بسیار شبیه اولین آلبوم اوست، ولی اینبار او از سینت سایزر ای ام اس سینتی آ^*[۹] نیز استفاده کرد.

آثار او از این مقطع بسیار پیشرو و متعالی شد. از مهمترین آلبومهای او میتوان به “سحرگاه ماه” ^*[۱۰] در سال ۱۹۷۶ (اولین آلبومی که در آن، شولتز از سینت سایزر موگ مدولار ^*[۱۱] استفاده کرد)، “سراب”^*[۱۲] در سال ۱۹۷۷ و “شن روان” ^*[۱۳] در سال ۱۹۷۹ (با همکاری آرتور براون ^*[۱۴] به عنوان خواننده در آهنگ “سایه های جهالت” ^*[۱۵]) اشاره کرد. او همچنین در سال ۱۹۷۶ به گروه آهنگساز و نوازنده پرکاشن ژاپنی، سومو یاماشتا ^*[۱۶] پیوست. (در این گروه نوازنده های دیگری نیز از جمله مایکل شرایو^*[۱۷]، استیو وین وود ^*[۱۸] و ال دی مئولا ^*[۱۹] حضور داشتند.)

در موسیقی شولتز، بیشتر از هر موسیقیدان الکترونیک دیگری در آن عصر، صداهای آلی شنیده میشود، حتی هنگامی که از سازهای غیر الکترونیکی استفاده میکند، مانند گیتار آکوستیک و صدای خواننده مرد در آلبوم “رقص سیاه” ^*[۲۰] و یا ویولن سل در آلبومهای “شن روان” و “ترنسفر” ^*[۲۱] در سال ۱۹۸۱. او صدای سینت سایزر مینی موگ ^*[۲۲] را در آهنگهای خود به گونه ای توسعه داد که به صدای گیتار الکتریک شبیه میشد، که این صدا به صدای تاثیر گذاری در اجراهای زنده و آلبومهای استودیویی او تبدیل شد. در سال ۱۹۷۸ آلبوم “X” را منتشر کرد (نام آلبوم بیانگر دهمین آلبوم او نیز هست)، آلبومی که به اشخاص مهمی ارجاع داده شده است. از جمله: فردریش نیچه، لودویک دوم باواریا و ویلهلم فریدمن باخ. در سال ۱۹۷۹ او نام مستعار ریچارد وانفرید را نیز برای خود برگزید که بیانگر علاقه او به موسیقیدان آلمانی ویلهلم ریچارد واگنر است.

دهه ۱۹۸۰

در این دهه او از سازهای آنالوگ دور شد و به ساز های دیجیتال روی آورد و کمتر از دهه قبل به تجربه گرایی پرداخت. گرچه نشانه های این تغییرات در آلبوم “این را حفر کن” ^*[۲۳] که در سال ۱۹۸۰ منتشر شد به چشم میخورد، اما با انتشار آلبوم “ترنسفر” بود که در آهنگسازی او فراگیر شد. این آلبوم متکی بر تکنیک سیکوانسینگ ^*[۲۴] بود که نتیجه آن اوج گرفتنهای متناوب و پایان ناپذیر است. این سبک جدید در آلبوم “آودنتیتی” ^*[۲۵] به شکل متعالی خود شنیده میشود (بخصوص در دو آهنگ اول آلبوم). این روند در سال ۱۹۸۴ با آلبوم “بیم”^*[۲۶] که برای موسیقی متن فیلمی به همین نام، به کارگردانی جرالد کارگل ^*[۲۷] ساخته شد، ادامه یافت. در این آلبوم شولتز از صداهای خشن دوری ورزید و بر پایه سیکونسر ^*[۲۸]، صداهایی بیشتر شبیه صداهای آلی سالهای اولیه فعالیت خود، تولید کرد.

دهه ۱۹۹۰

در دهه ۱۹۹۰ کلاوس شولتز به سمپلینگ ^*[۲۹] روی آورد و از صداهای از پیش ضبط شده، همچون صدای “زار زدن زنانه” در آلبومهای استودیویی و همچنین اجراهای زنده خود استفاده کرد. در سال ۱۹۹۵ با بهره گیری از این تکنیک و با همکاری مانوئل گوتشینگ به عنوان نوازنده گیتار، آلبوم “در غم” ^*[۳۰] را منتشر کرد. در این دهه او تعداد زیادی از قطعات منتشر نشده استودیویی و زنده خود را بر روی چند مجموعه سی دی منتشر کرد.

دهه ۲۰۰۰

در این دهه شولتز بیشتر به ترکیب عناصر موسیقی جز، کلاسیک، ترنس و تکنو پرداخت. او همچنین به همراه لیزا جرارد به عنوان خواننده، یک آلبوم استودیویی و دو آلبوم اجرای زنده را منتشر کرد.

کیهان کلهر در سال ۱۳۴۲ شمسی در خانواده‌ای کرمانشاهی و موسیقی‌دوست در تهران چشم به جهان گشود. کار موسیقی را از پنج سالگی به صورت آزاد شروع کرد. دوازده ساله بود که به صورت حرفه‌ای به موسیقی پرداخت و در سیزده سالگی با ارکستر رادیو تلویزیون کرمانشاه شروع به همکاری کرد.

کلهر مدتی کوتاه با گروه شیدا در مرکز هنری «چاووش» همکار بود. در هفده سالگی مقیم ایتالیا شد و سپس به نیت ادامه تحصیل راهی کانادا شد و در رشته آهنگسازی از دانشگاه کارلتن اتاوا فارغ‌التحصیل شد.

کیهان کلهر در چند سخنرانی و مصاحبه مجموعه جاده ابریشم انگیزه و الگو خود را در نوازندگی کمانچه زنده یاد استاد علی اصغر بهاری نام برده‌است. برای شناساندن موسیقی ایرانی به غیر ایرانی‌ها تلاش بسیاری کرده‌است، همکاری وی با هنرمندان هندی از جمله «شجاعت حسین خان» (غزل) و یا با کوارتت کرونوس (Kronos Quartet) (جاده ابریشم)، یویوما و ارکستر فیلارمونیک نیویورک وی را به هنرمندی جهانی تبدیل کرده‌است و شنوندگان زیادی در بین غیرایرانی‌ها دارد. او معتقد است: «موزیسین، موسیقی‌دان یا موسیقی‌شناس باید به ریاضیات، تاریخ و ادبیات آشنا باشد.»

اساتیدی از «کیهان کلهر» به عنوان جهانی‌ترین مرد موسیقی ایران یاد کرده‌اند. وی مدتها عضو گروه دستان بود و در کنسرتهای این گروه به همراه استاد شهرام ناظری به نوازندگی و تنظیم پرداخت. از میان این آثار می‌توان به سفر به دیگر سو و دو اثر دیگر که در ایران انتشار نیافته‌اند اشاره نمود. پس از جدایی از گروه دستان و آغاز فعالیتهای مستقل با موسیقیدانهای خارجی، با همکاری اساتید گرامی محمد رضا شجریان و حسین علیزاده آثاری شایسته را پدید آورد که شامل شش آلبوم زمستان است، بی تو به سر نمی‌شود، فریاد، ساز خاموش، شب، سکوت، کویر و سرود مهر می‌شوند.

کنسرت میلان ۲۰۱۰ از راست به چپ: مجید خلج – حسین علیزاده-کیهان کلهر

وی همراه با نوازندهٔ باقلامای ترکیه، اردال ارزنجان کنسرت‌هایی را هم در مناطق مختلف جهان در حال اجرا دارد و آلبومی نیز با این نوازنده ترک به نام The Wind در شرکت ECM ارائه کرده‌است. کلهر همچنین در ژانویه سال ۲۰۰۸ میلادی کنسرتی را به همراه کوارت زهی بروکلین رایدر در شهر نیویورک به روی صحنه برد که در آن قطعاتی از آلبوم شهر خاموش نواخته شد. کیهان کلهر تنها موسیقدان ایرانی است که ۴ بار نامزد جایزه گرمی امریکا شده‌است. نوای کمانچه کیهان کلهر در موسیقی متن فیلم ” جوانی بدون جوانی ” ساخته فرانسیس فورد کاپولا از جمله آثار بیادماندنی اوست. ‘جوانی بدون جوانی’ که در سال ۲۰۰۷ میلادی ساخته شد، فیلمی کاملا شخصی از فیلمسازی است که در میانسالی قرار داشته و اتفاقا تجربه دلنشینی را هم رقم زده‌است. موسیقی شنیدنی و گوش نواز ‘اسالدو گولیچف’ از نقاط مثبت فیلم است که شنیدن نوای مسحورکننده کمانچه ‘کیهان کلهر’ آن را دو چندان می‌کند.

http://www.ahangsaramag.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4648:2012-02-29-14-30-24&catid=27:-&Itemid=116

منم این آلبوم رو دوست دارم

گروه Supertramp رو احتمالا میشناسید، حتما این آلبوم رو بشنوید. مرسی از دوستی که این آلبوم رو اولین بار پیشش شنیدم. دیشب این موسیقی رو جایی شنیدم که خیلی به من انرژی داد ، خیلی زیاد …

واقعا موسیقی یکی از تاثیر گذارترین چیزهایی است که در زندگی من وجود داره.

اینم خاطره شنیدن سوپر ترمپ با سیستم آقای کیهانی :

https://www.hifi.ir/?p=1989

این آلبوم رو نشر هرمس منتشر کرده ، پیشنهاد میکنم این البوم رو بشنوید.

کیفیت آلبوم خوبه و واقعا بعد از شنیدن آدم دپرس نمیشه، مرسی از هرمس، مرسی از کریستف رضاعی.