فکر میکنم مفهوم عبارت در معنی آن باشد و به فارسی میشه جزئیات صدا. هرچقدر صدایی که میشنویم کوچکترین تغییرات رو به ما گزارش کنه میگیم Detail صدا بالاست. برای امتحان کافیه از اتاقی که سیستم در اون هست به یک اتاق دیگه بروید، جزئیات صدا کم و کل اطلاعاتی که از صدا شنیده میشه کمتر میشه (با فرض یک اتاق معمولی بدون ابزار جذب صدا) و میتونید از یک کابل معمولی بجای کابل خوب استفاده کنید تا محو شدن نسبی جزئیات صدا رو درک کنید. سیستمها برای انتقال کامل جزئیات صدا باید از قطعات خوب الکترونیکی استفاده کنند و پهنای باند زیاد و پاسخ فاز مناسب داشته باشند و Power Supply اونها هم خوب طراحی شده باشه. مساله مهمی که در مورد این پارامتر وجود داره اینه که گوش انسان در حالت عادی نیازی به جزئیات زیاد نداره و میتونه به صدای یک سیستم با detail متوسط عادت کنه و زیاد نبودن detail گوش رو در دراز مدت آزار نمیده. اما بعضی از پارامترهای صدا برای گوش مهمترند مانند timing صدا و هنر یک طراح الکترونیک و یا یک بلندگوساز در این هست که کل هزینه ای که برای طراحی سیستم در نظر میگیره رو بر اساس اولویتهای گوش انسان تقسیم کنه نه بر اساس پاسخ سیستم در آزمایشگاه.  سیستمی که تمام جزئیات صدا رو پخش کنه اما فرکانسهای بالای اون بخاطر طراحی غیر Optimum مشکل داشته باشه ارزش Musicality نداره. شاید عبارت های forced detail و یا washed sound رو شنیده باشید. مفهوم این دو به این مساله برمیگرده که ممکنه یه سیستمی جزئیات صدا رو خیلی خوب پخش کنه اما خود صدا حالت آرام نداشته باشه. ممکنه دلیل این مساله jitter یک سورس باشه شایدم طراحی بد Power Supply و یا … در نهایت باید بگم جزئیات صدا یک مساله مهم هست که کم بودن اون گوش رو آزار نمیده هرچند لذت شنیداری رو کم میکنه.