نمیدونستم این مطلب رو بعنوان خاطرات های فای بنویسم و یا بعنوان آلبوم موسیقی چون این آلبوم رو از دوست خوبی هدیه گرفتم و تو خیلی از تست هایی که پنج شش سال پیش انجام میدادیم گوش میکردم.

این آلبوم مال خانم سلن دیون هست که صدای بدی نداره اما قیافه اش اصلا اکبری پسند نیست 😉

تو آهنگ اول آلبوم All The way این خانم دوبار اوج میگیره و ما سعی میکردیم بشکلی کاملا مورونی وضعیت سیستم روبا اون آهنگ بسنجیم، اون موقع ها که تو پیت های فای دست و پا میزدیم و NAD و این جور چیزا گوش میدادیم میتونستیم بفهمیم کدوم آمپلی فایری با جیغ سلن دیون فوروارد میشه و کدوم کمتر فوروارد میشه، آخ چه دوران ای بود اون روزها …

یادمه مصاحبه شجریان رو که با بی بی سی دیدم گفته بود تو خواننده های پاپ صدای سلن دیون رو گوش میده و برام جالب بود استاد شجریان هم از صدای این خانم خوشش میومد.

تو اون دوران یادمه غیر از این آلبوم ما بک استریت بویز یکی از دوستان رو هم برای تست میبردیم و گاهی هم از آهنگ “ای بانو بانو بانو بنشین بروی زانو” جلال همتی کمک میگرفتیم ، کم کم از حالت دهاتی کمی خارج شدیم و با خانم دایانا کرال سیستم تست میکردیم البته باز هم خیلی با آدم های باکلاسی که موسیقی کلاسیک گوش میکردند فاصله داشتیم اما بخاطر نداشتن استعداد سلیقه موسیقی گوش کردنمون تو همون حد و اندازه های پایین موند.