از ٣٠ تا ١٠٠ هرتز كه خود اتاق ميتونه نقاط رزونانس داشته باشه و شايد بقدري كار با اتاق سخت بشه كه مجبور بشيد زير صد هرتز رو با اكولايزر ديجيتال (فقط تو همين محدوده فركانس و نه بالاتر) تغيير بديد يا تغييراتي تو خود اكوستيك بوجود بياريد.
اين قسمت فركانس بشدت تابع رفتار اتاق هست و اگر كسي خيلي بره رو بيس اكستريم طبيعتا كارش مشكل ميشه. تو اين قسمت جابجايي بلندگو يكم كمك ميكنه ولي راه حل صد درصد نيست.

از ١٠٠ هرتز تا ٥٠٠ هرتز كه از نظر جيم اسميت و رومي مهمترين قسمت براي حس خوب موزيك همين محدوده فركانس هست و با جابجايي بلندگو ميشه به نقطه اي رسيد كه ما در اون فركانسها بيشترين گين (مثلا ٥ تا ٦ دي بي بيشتر) رو تو بازه فركانسي حتي ١/٥ اكتاو داشته باشيم.
رومي معتقده با قراردادن بلندگو در چنين جايي در اتاق شما در محدوده ماكرو قرار مي گيريد و ميتونيد تو اون منطقه دنبال نقطه بسيار بسيار اپتيمم بگرديد.

از ٥٠٠ هرتز تا ٥ كيلوهرتز و بالاتر هم بر اساس جاي بلندگو و اكوستيك كردن اتاق بصورت استفاده زياد از ديفيوزرها و در حد كمي هم استفاده از جاذب اكوستيكي ميشه به نتايج خوبي رسيد

بنابراين ما با سه بخش سروكار داريم كه هركدوم شرايط خودش رو دارند

رومي معتقده شما اصلا از بلندگو نبايد صدا بگيريد به اين معني كه بلندگو فقط يه تريگر هست كه بايد تو جاي خوبي قرار بگيره تا اتاق رو تحريك كنه و شما بايد صداي اتاق رو بشنويد . در اينحالت ما همه جاي اتاق صداي خوبي ميشنويم و بلندگو محو ميشه تو اتاق.