تقریبا همه خبرگزاری ها در مورد موفقیت مریم میرزاخانی نوشتند.

دختری که بالاترین مقام رو تو ریاضیات بدست آورد و ما خیلی خوشحالیم که ایشون به این افتخار بزرگ دست یافتند از همینجا به خودشون و خانوادشون تبریک میگیم.

چیزی که من میخوام بنویسم اینه این افتخار بزرگ حقیقتا به ما ایرانی ها و به حکومت وقت ما هیچ تعلقی نداره.

مریم میرزاخانی اگر تو ایران میموند شاید احتمالش زیر 0.1% بود چنین موفقیتی بدست بیاره. نهایتا میشد استاد شریف و همیشه ذهنش درگیر مشکلات احمقانه جامعه ما بود. تازه اگر خیلی شانس میاورد تو اتوبوسی یا هواپیمایی جایی تو ایران به اون دنیا منتقل نمیشد.

جامعه ما نه تنها جایی برای به نتیجه رسیدن استعداد نخبه ها نداره بلکه علاقه ای هم به حفظ و نگه داری این نخبه ها نداره ، این حقیقت تلخ رو باید بپذیریم که وقتی بالا دستی های جامعه ما ضریب هوشیشون زیر متوسط هست طبیعتا نمیشه انتظار داشت بستری برای این نابغه ها فراهم بشه.

البته روی صحبت من فقط با حکومت ایران نیست چرا که به عینه دیدیم مردم ما هم وقتی یکی به موفقیتی میرسه چقدر با حسادت های احمقانه و سنگ اندازیها سعی در کوچک کردن اون آدم میکنند.

باز خدارو شکر که مهاجرتی هست که این نوابغ اینجا استعدادهاشون هدر نره و متاسفم که این استعدادها در کشور ما جایی برای موندن ندارند.

نگرانی من:

شما وقتی همه نخبه ها رو از یک کشور خارج کنی و یکسری با ضریب هوشی زیر متوسط (دور از جون شما) بخوان با هم ازدواج کنن طبیعتا ضریب هوشی نسل بعد احتمالا پایین تر هم بیاد بنابراین هیچوقت اون جامعه نمیتونه رشد کنه .