وبلاگ آقای عارف رو من قبلا معرفی کردم و چند بار در موردش نوشتم و از زحماتشون تشکر کردم.
ایشون خیلی زحمت کشیدند و رو مقوله diy (ساخت آمپلی فایر لامپی) کار کردند و بنظر من نه کاسب مابانه و تبلیغاتی نوشتند و نه دورغ گفتند و نه چرت و پرت تحویل مردم دادند اما الان از جو مسموم حاصل از نوشته ها و رفتارهای برخی آزرده خاطرند.
تو ایران باید برای انجام هر فعالیتی هزینه های جانبی مثل درگیری با حاشیه های بچه گانه رو هم تو محاسباتتون در نظر بگیرید.
حالا طرف چه وزیر نفت باشه چه فوتبالیست لیگ برتر و چه تو هر موقعیتی که شما تصور کنید باشه باید این هزینه ها رو بده و بنظر من این حاشیه ها جزو لاینفک فرهنگ این کشور هست.
حالا ریشه یابی این مساله که چرا اینجوریه موضوعی درخوره توجه اما خارج از تخصص منه و من ترجیح میدم در این وبلاگ ذهنیتم رو در مورد دلایلش (تو فضای های فای ایران) بیان نکنم چون فکر میکنم وضعیت بهتر که نمیشه بدتر هم میشه.
اما توصیه من به دوست خوبمون آقای عارف که بنظر من هم زحمت میکشند ، هم صادقانه مینویسند و هم دنبال بازار گرمی و پول درآوردن نیستند اینه :
دوست خوب من باید بگم منم چنین تجربه ای داشتم شاید به مراتب بدتر از تجربه شما.
حقیقت اینه منم سرخورده شدم و اینو کتمان نمیکنم اما اون دوره گذشت و حالا که بهش فکر میکنم میبینم چه بیهوده بود درگیر اون حاشیه ها شدم.
تنها نکته جالبش اینه تو این ماجراها آدمها رو بهتر میشانسی همین.
بهتر خوش باشی و به کاری که دوست داری ادامه بدی.
در ضمن من آمپلی فایری که با چوک های نقره آئودیو نت ساختی رو شنیدم خیلی هم صداش خوب بود. جایی که کسی در عمل تواناییهاشو ثابت میکنه طبیعتا دیگه نیازی به توضیح تواناییهاش نداره.