استریوفایل میگه:

soundstaging, soundstage presentation The accuracy with which a reproducing system conveys audible information about the size, shape, and acoustical characteristics of the original recording space and the placement of the performers within it.

soundstage shift Apparent lateral movement of the soundstage when listening from either side of the sweet spot.

این عبارت کلی است همونطور که من اسم کل این بخش رو گذاشتم Presence of Sound in Space ، این عبارت حالتی کلی داره و توضیح هر بخشش رو کم کم مینویسم.

اول اینکه تصویر صدا غیر از چیزهایی که استریو فایل نوشته خصوصیات دیگری هم داره. مثلا حرکت سورس صدا با چه داینامیک و دقتی در تصویر انجام میشه.

در مورد سایز تصویر که قبلا نوشتم و در مورد شکل تصویر هم خواهم نوشت خصوصا نوع ارتباطش با فرکانس و خصوصیات reverb و اکو محیط آکوستیکی رکورد هم جدا جدا در موردش خواهم نوشت.

تو حالت کلی به توانایی سیستم در بازسازی همه شاخص های تصویر میگویند Soundstaging . فراموش نکنید استریو خصوصیات منحصر بفرد خودش رو داره و مونو هم وضعیت خودش رو و خیلی از مقایسه ها فقط باید با فرض یکی بودن وضعیت مونو یا استریو باشه. نوع صدا برداری هم کاملا وضعیت رو تغییر میده مثل کارهایی که طراح Kimber تو صدا برداری انجام میده. تو استریو با پردازش دیجیتال میشه کارهای عجیبی کرد که تو رکوردهای معمولی نمیشنویم مثل همین آلبوم Amused to death راجر واترز.

من روز اولی که آقای راد رو دیدم سال 81 بود که یک بلندگوی Dynaudio رو دمو کرده بودند با NAD و وقتی اونجا به موسیقی گوش میدادم به من گفتند میبینید چه ساند استیج خوبی داریم. منم که نمیفهمیدم معنی ساند استیج چیه گفتم بله دارم میبینم ، خیلی خوبه…

بی ربط به موضوع بالا، خواهش من اینه هیچ آمپلی فایر ، بلندگو ، کابل و سورسی رو قبل از 100 ساعت در موردش قضاوت نکنید، کل توانایی یک سیستم حرفه ای تو میکرو صداست که بعد از حداقل 100 تا 200 ساعت خوب میشه. فقط بعد از Break-in صدا خودش رو نشون میده و هر قضاوتی قبل از break-in نمیتونه قابل اعتماد باشه.