عکس بالا رو از سایت http://www.tonepublications.com/ برداشتم.

به ذهنم رسید بخشی رو اضافه کنم بنام آنتی های فای که به مشکلات ای اشاره میکنه که بیشتر Audiophile ها باهاش درگیرند.

اولین اصل فراموش شده پاسخ شنونده به صداست که رومی هم خیلی روش تاکید داره و مفهومش اینه ارتباط شنونده با صدا یک چیز یکطرفه و یک سویه نیست و این ارتباط نتیجه رفلکس ذهن ما به صدا و ساختار صدا هر دو با هم هست.

ذهن خیلی از شنوندگان بشکل ناخودآگاه رفلکس مناسبی به صدا نداره وموقع شنیدن موسیقی بخش زیادی از مغزشون تو حالت خودآگاه بجای موسیقی روی صدا تمرکز میکنه.

حساسیت زیاد روی مساله صدا ما رو از موسیقی دور میکنه و میتونه کاری کنه که بشکل ناخودآگاه موسیقی بجای Master بودن بشه Slave و صدا بشه Master برای بخش خودآگاه ذهن ما.

مساله Audio Hell که طراح آئودیو نت بهش اشاره داره با حل شدن مشکل صدا برطرف نمیشه و بنظر من پیتر اونجا راه حل ای برای خروج از جهنم ارائه نداد بلکه فقط اشاره ای داشت به مسیر درست رسیدن به صدای بهتر و برای خروج از Audio Hell غیر از صدا باید واکنش ما به صدا هم تغییر کنه.

شاید جالب باشه خودتون رو چک کنید ببینید همین حالا مغز شما موقع شنیدن یک قطعه موسیقی بیشتر تو فضای ارتباط با موسیقی هست و یا تو دنیای صدا و اگر بیشتر تو دنیای صدا هستید آیا حساسیت و تمرکز شما خارج از حد منطقی و نرمال هست یا نه؟

من معتقدم صدای خوب وجود داره اما همیشه صدایی بهتر از ایده ال ترین صدا ها هم وجود داره  و این مسیر هرگز انتها نداره  و اگر مغز ما بیشتر تمرکزش بجای ارتباط با موسیقی متوجه بهتر بودن صدا باشه (با این باور که صدای بهتر یعنی وضعیت بهتر) مستقیما میره تو جهنم های فای .

های فای نهایتا یک ابزار هست که صدا رو شکل میده و اگر بجای وسیله ای برای ارتباط با موسیقی خودش بشه مانعی این وسط یعنی شنونده رفته تو مسیری که از نگاه من خطاست.

لذت بردن از موسیقی فاصله ای با ما نداره که ما خودمون اومدیم اون وسط چیزی رو ما بین خودمون و موسیقی قرار دادیم و هر روز هم داریم  این فاصله رو زیادتر میکنیم، بنظرم وقتش رسیده برگردیم 😀

زندگی تمام تجربه هاش دوطرفه هست که یک طرف اون جسم و روح ماست و طرف دیگرش دنیای بیرونی و در این ارتباط خود ما نقشی کلیدی داریم. اینجا رو ببینید :

https://www.hifi.ir/?p=476