محمد رضا شجریان با آهنگسازی پرویز مشکاتیان تو دهه شصت کارهایی رو ارائه کرده که برای هرچند بار که میشنوم انگار برای من تازگی داره، آلبوم بیداد هم از تاثیرگذارترین آلبوم هایی بوده که شنیدم و من فکر نمیکنم دیگه کارهایی از این دست رو در موسیقی سنتی بشنویم.

جدیدا هم شبکه بی بی سی برنامه ای از شجریان پخش کرد که موفق نشدم ببینم. یکی از خصوصیات آقای مشکاتیان این بود که نمیومد تو آهنگهایی که ساخته همه تکنوازی ها رو خودش انجام بده و بیشتر اوقات بنا به حس و حال قطعه این کار رو به کسی دیگر واگذار میکرد. مثلا تو نوا مرکب خوانی بیشتر تک نوازی ها با استاد موسوی بود.

آلبوم بیداد تو دستگاه همایون اونم در سال 1361 اجرا شده (البته سال 64 تونست مجوز نشر بگیره) که فضایی سنگین داره .

شجریان تو بیداد میگه :

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد         دوستی کِی آخر آمد دوستداران را چه شد
آب حیوان تیره‌گون شد خضر فرخ‌پی کجاست     خون چکید از شاخ گل ابر بهاران را چه شد
کس نمی‌گوید که یاری داشت حق دوستی         حق‌شناسان را چه حال افتاد یاران را چه شد
لعلی از کان مروت برنیامد سالهاست         تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد
شهر یاران بود و خاک مهربانان این دیار         مهربانی کی سر آمد شهریاران را چه شد
گوی توفیق و کرامت در میان افکنده‌اند         کس به میدان در نمی‌آید سواران را چه شد
صد هزاران گل شکفت و بانگ مرغی برنخاست     عندلیبان را چه پیش آمد هَزاران را چه شد
زهره سازی خوش نمی‌سازد مگر عودش بسوخت     کس ندارد ذوق مستی میگساران را چه شد
حافظ اسرار الهی کس نمی‌داند خموش         از که می‌پرسی که دور روزگاران را چه شد