پنج شنبه عصر طبق قرار قبلی ، من و دوست بسیار خوبم آقای دکتر بنائیان میهمان آقای امیدوار در استودیوی آوین آوا بودیم. سیستمی در حال حاضر در آوین آوا در حال گرم شدن Break-in هست و این سیستم شامل بلندگوی Manger ZeroBox 107 with Holoprofile ، آمپلی فایر Raysonic M100s ، کنترل Raysonic C200 PreAmplifier ، سورس دیجیتال Shanling T-300 ، سورس آنالوگ آمازون (Amazon 2 با DP6 tonarm & lyra Dorian ) و کابلهای HiDiamond مدل Power +1 & Gold Black Reference RCA سری رفرنس بود. صدا نیاز به کارکرد داشت و کمی هم بنظرم لوپ گراند در سیستم حس میشد. آقای امیدوار یک تست خوب برای مقایسه آنالوگ و دیجیتال گرفت و برای ما خیلی اتفاق جالبی بود که یک آلبوم را در دو حالت دیجیتال و آنالوگ در کنار هم بشکل A/B بشنویم. تنها در مسیر انتقال سیگنال در قسمت آنالوگ یک متر Interconnect اضافه قرار داشت و در سایر بخشها شرایط یکسان بود. من میدانم شرایط رکورد آنالوگ با دیجیتال فرق داشت و سورسهای مختلف آنالوگ و دیجیتال با هم تفاوت صدا دارند اما مطمئن هستم در این حالت هم میتوانم روی نظرم حساب کنم و تنها فکر میکنم مقیاس و اندازه تفاوت ها ممکن است در شرایط کاملا یکسان تغییر کند نه خود تفاوتها. البته این اطمینان بیشتر به تجربه قبلی برمیگردد و شنیدن سورس های دیجیتال مختلف و فکر میکنم با افزایش کیفیت و قیمت سورسهای دیجیتال و آنالوگ تفاوتها کمتر میشود اما از بین نمیرود. تفاوت ها به شرح زیر بود :

اولین چیزی که در برخورد اول در دیجیتال مشهود بود و جلب توجه میکرد از حس و حال (Magic) افتادن صدا بود ، صدای آنالوگ Ambience و تنفس بهتری داشت و جریان صدا اون حس موسیقیایی رو به شکل بهتری با Bloom بیشتر به شنونده منتقل میکرد. صدای آنالوگ ابعاد و اندازه تصویر (Soundstage Width & Depth) بزرگتری داشت و در این فضای بزرگتر صدا راحت تر و شنیدنی تر نفس میکشید. شما به صدا نزدیکتر (Directness & Transparency) بودید و صدا حالت مصنوعی دیجیتال را با خود نداشت. صدا طبیعی تر و بدون حالت exaggeration در شاخص ای در حالت آنالوگ پخش میشد. خصوصا در ناحیه mid/high و high صدا air بیشتر و فضای خیلی بهتری داشت ولی در حالت دیجیتال احساس Compress در تصویر صدا و فوروارد شدن حس میشد. تصویر صدا در حالت دیجیتال Flat تر و در حالت آنالوگ عمیق تر و Layered تر بود. صدای دیجیتال Clean تر و Neutral تر بود و گسترش فرکانسی بیشتری نیز داشت و تصویر صدا Sharp تر و PinPoint تر بود اما آنالوگ تصویری Round تر و صدایی گرم تر داشت. صدای دیجیتال کنترل Autority بیشتری بر روی String های موسیقی داشت خصوصا در Dynamic Complex اما آنالوگ جریان صدای راحت تر با دینامیک قابل قبولی داشت. در جریان صدای دیجیتال احساس فشار بر گوش و استرس بود اما در صدای آنالوگ راحتی و روانی بیشتری حس میشد. صدای آنالوگ واقعی تر و صدای دیجیتال مصنوعی تر بود. بافت صدای دیجیتال خشک تر بود و اون حس لازم رو نداشت اما بافت صدای آنالوگ مخملی تر و شنیدنی تر بود. دیجیتال جزئیات بیشتری از صدا را پخش میکرد اما دوست نداشتنی ولی آنالوگ با گوش مهربانتر و آشناتر بود. (در مورد بیشتر حس کردن تفاوت در بافت صدا نیاز به سیستم Break-in شده و Revealing تری بود). در نهایت فکر میکنم در دراز مدت آنالوگ خیلی بیشتر با حس شنیداری من سازگار هست. تفاوت آنالوگ و دیجیتال بی شباهت به تفاوت کابل The Third با یک کابل فلزی و یا بلندگوی System 8 با بلندگوی من نیست. فکر میکنم اگر تنها یک چیز لازم هست بگم اینه که صدای آنالوگ چیزی در خودش داره که دیجیتال نداره اما در قیمت های بالاتر سعی میکنه کمی از اون رو داشته باشه. من اسم این چیز رو میگذارم ملاحت (Audiophile ها به این چیز میگویند Musicality). نظر شما چیه؟