اثری با همکاری فریدون شهبازیان، محمد رضا شجریان و احمد شاملو. اشعار از خیام با آهنگسازی فریدون شهباریان ، آواز محمد رضا شجریان و رباعی خوانی احمد شاملو. از نگاه من کار خیلی خوبی هست البته کیفیت رکورد خیلی بالا نیست اما مهم اینه که شنیدن این اثر باعث میشه کیفیت رکورد رو فراموش کنم. موسیقی ملایم و آرام جریان داره و تلفیق ساز و آواز بهمراه صدای شاملو بخوبی از پس انتقال حال و هوای شعر خیام برمیاد. شجریان مهارت زیادی در انتقال حس و حال یک قطعه ادبی با استفاده از هنرش داره و تقریبا ایراد گرفتن از استاد در این مورد کار سختی هست. آلبوم ها رو در سه حالت میشه شنید. یکی وقتی که داریم سیستم تست میکنیم و فقط رکورد صدا باید خوب باشه در نتیجه در این حالت فقط کیفیت صدای رکورد یا کیفیت سیستم مورد توجه قرار میگیره. اکثر اوقات ما به موسیقی گوش میدیم و از صدا لذت میبریم و خیلی توجهی به اشعار نداریم مثل اکثر آلبوم های پاپ. مواقعی هم هست که مفاهیمی که از طریق اشعار به ما منتقل میشه روی ما اثر گذاره و غیر از موسیقی، ادبیات هم به ایجاد یک حس خوب کمک میکنه. کمتر آلبومی هرسه فاکتور رو با هم داره یعنی هم رکورد خوبی داشته باشه ، هم موسیقی اون شنیدنی باشه و هم معنای اشعار بر روی ما تاثیر بگذاره. این آلبوم کیفیت رکورد متوسطی داره اما دو عامل موسیقی و شعرش خیلی عالیه. بنظر من خیام اشعار جالبی داره :

اين کوزه چو من عاشق زاری بوده است
در  بند  ســر زلف نـگاری بــوده است
ايــن  دسته که بر گردن او می بـینی
دستی است که بر گردن ياری بوده است

قومی  متفکرند اندر ره  دین
قومی به گمان فتاده در راه یقین
می ترسم ازآنکه بانگ آید روزی
کای بیخبران راه نه آنست نه این

از  آمدنم  نبود گردون را  سود
وز رفتن من جاه و جلالش نفزود
وز هیچکسی نيز دو گوشم  نشنود
کاین آمدن و رفتنم از بهر چه بود

هنگام  سپیده  دم  خـروس سحری
دانی که چرا همی کند  نوحـه گری
یعنی  که   نمودند در آیـینه صبح
کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری